Op 8 januari 2014 werd onze hond Mina geboren op straat in of rond Monemvasia.
zoals dat gaat bij straathonden en is zwanger geworden.
Ze heeft 4 puppies gekregen waarvan er van 2 onbekend is wat er van geworden is.
Met haar 2 pups is ze na verloop van tijd van straat gehaald.
Ze was gewond aan haar oog, aangereden of beschoten, dat was niet helemaal duidelijk.
Haar pups zijn ter adoptie aangeboden en naar Nederland gekomen.
Mina zou gesteriliseerd worden en omdat er weinig ruimte in het asiel was,
zou ze in armoede weer op straat gezet worden.
Gelukkig zag Suzan dat Mina een te zacht karakter had om zich op straat te handhaven,
zodoende mocht ze blijven in het shelter.
Vervolgens brak een tijd aan van maar liefst 4 jaar waarin Mina liefdevol werd opgevangen.
Ze kreeg een speciaal plekje bij Suzan als “langzitter”.
Maar ook Suzan snapte dat Mina niet voor eeuwig in het asiel kon blijven.
Dus werd er een plan gemaakt om haar naar Nederland te halen, wat best een gok was.
Want wie wil er een hond met een “vlekje”?
Ondertussen was er bij ons, als gezin de wens ontstaan om weer een hond te nemen.
Een asielhond die ook best een “vlekje” mocht hebben.
Toen wij Mina aangeboden zagen, hebben we een afspraak gemaakt bij haar opvang-familie.
We hadden met Mina meteen een goeie klik.
Zodat we Mina voor het eerst in haar leven ergens een eigen mandje konden geven!
Nu na 2 jaar bij ons is het de perfecte hond, ze kan alleen zijn,
Ze blaft alleen als de deurbel gaat, ze bijt niks kapot en is gek op geaaid worden.
lust alles en is gek lange wandelingen en op badderen in poeltjes/plassen.
Wat wel opvalt is dat ze een traumatisch verleden heeft.
Een bal of stok weggooien om door haar geapporteerd worden, dat doet ze dus niet.
Ze is doodsbang omdat ze in het verleden waarschijnlijk is weggejaagd met stokken.
Gelukkig maakt het ons verder uit dat ze niet de modelhond is die vaak verwacht wordt,
ze snurkt zichzelf de dag door.
Is alert als er activiteiten in de keuken zijn (snack-alert !)
Of als het wandeltijd is en is altijd in voor een kroelsessie op haar slaapkussen.
Leve Mina !

Coen Bijkerk